Reisorganisaties, travelbloggers en allerhande reisgerelateerde publicisten maken lastige tijden door. Grenzen zitten op slot, vliegtuigen blijven aan de grond, hotels mogen geen gasten ontvangen. Ondertussen moeten we zoveel mogelijk binnen blijven met een zomer in het vooruitzicht waarin we niet op vakantie naar het buitenland kunnen. Met name de westerse wereld is in de greep van de angst voor het coronavirus. Waarmee ik niet wil zeggen dat het geen issue is in de rest van de wereld. Alleen is het overgrote deel van de wereldbevolking over het algemeen mentaal wat beter bestand tegen onzekerheden dan de westerse. Dat het leven niet maakbaar is en vol onaangename verrassingen kan zitten, dat weten de mensen in de armere delen van onze wereld allang.
Ik ben de eerste niet die ondanks alle ongemakken, verdriet en drama’s (die ik zeker niet wil ontkennen) ook de voordelen ziet van onze noodgedwongen stilstand. Het is een tijd van zelfreflectie. Ineens is het pijnlijk duidelijk welke beroepsgroepen onze maatschappij draaiende houden. En dat we allemaal in eigen land en zoveel mogelijk thuis moeten blijven, komt de natuur en de andere dieren waarmee we onze planeet delen alleen maar ten goede. En eerlijk gezegd vind ik het heerlijk dat mensen die ik niet ken nu hun best doen om niet in mijn persoonlijke ruimte te komen. Uiteraard ervaar ik ook de nadelen: als corona haar entree niet had gemaakt, had ik mijn boek DONDERVOGEL fatsoenlijk kunnen presenteren en zou ik op dit moment ergens over de Hardangervidda in Noorwegen wandelen. En het wordt zo langzamerhand wel bijzonder saai: geen etentjes met vrienden, geen museum of Filmhuis, en die wijntjes in mijn eentje… Maar met een tuintje op het zuiden, een kast vol boeken en een oude kater die het af en toe toelaat uitgebreid te worden geknuffeld, heb ik eigenlijk helemaal niets te klagen. Zoals verreweg de meesten van ons hier in het rijke, goed georganiseerde Nederland.
Terwijl deze gebeurtenis van wereldformaat een kans biedt om een verandering teweeg te brengen in ons ongebreidelde reisgedrag, worden we met deze irritante hashtag opgeroepen straks doodleuk weer verder te gaan op de oude weg.
Inmiddels worden Instagram, Twitter en Facebook overstelpt met posts met de hashtag #DreamNowTravelLater. Er is zelfs een heuse FB-pagina voor ingericht. Deze uitgekauwde term begint mij echter een beetje te ergeren. Want wat bedoelt iedereen hier nou mee? Dat we nu gewoon een beetje moeten gaan zitten dromen? En straks weer in het vliegtuig stappen voor een vakantie naar Spanje of een weekendje weg? Ik vrees van wel. Terwijl deze gebeurtenis van wereldformaat een kans biedt om een verandering teweeg te brengen in ons ongebreidelde reisgedrag, worden we met deze irritante hashtag opgeroepen straks doodleuk weer verder te gaan op de oude weg. We zouden deze tijd juist moeten benutten om eens goed na te denken over hoe we ons gedrag kunnen veranderen zodat we volgend jaar niet al op 3 mei onze jaarlijkse hoeveelheid grondstoffen erdoorheen hebben gejast. Minder vliegen, meer treinen! Minder auto’s, meer wandelen! Zo kunnen we vast nog wel meer bedenken. Dromen doe ik wel als ik slaap. #PleaseDoNotDream!Think!